Pedagogizacja

Samodzielność, to nic innego, jak możliwość podejmowania decyzji, poczucie niezależności, ale także nauka obowiązkowości. Jest to gigantyczny krok w kierunku wiary w siebie oraz własne możliwości już od najmłodszych lat. Danie dzieciom własne przestrzeni, możliwości popełniania błędów i radzenia sobie z nimi pomoże w kształtowaniu tej umiejętności. Samodzielność, to nie rzucenie dziecka na głęboką wodę i oznaka braku naszej miłości, ale zgoda na pełnienie ważnej roli społecznej, na indywidualność, na poczucie sprawstwa.

Niecierpliwość i wyręczanie to główne cechy charakteryzujące rodziców, których zadaniem jest kształtowanie i rozwijanie u dzieci właśnie samodzielności. Samodzielny przedszkolak najpierw uczy się w domu od rodziców.

Znacie to?

• jesteśmy w przedszkolnej szatni, nasze dziecko ma zdjąć/założyć kurtkę a  my przy najmniejszej napotkanej trudności lecimy z pomocą i robimy to za nie, to samo dotyczy zdejmowania i zakładania butów. Zazwyczaj spieszymy się do pracy, do domu i świadomie bądź nieświadomie wyręczamy dziecko, zabierając mu możliwość nauki.
• prosimy, aby dziecko umyło rączki i co robimy? Sprawdzamy czy robi to właściwie, przy okazji pomagając mu dokładnie nałożyć mydło, precyzyjnie wytrzeć rączki i jeszcze zakręcimy za niego kran.

Takich oto przykładów jest więcej, często właśnie tak przebiega nauka (a raczej jej brak) czynności samoobsługowych w warunkach domowych.

Jedne dzieci uczą się szybko, innym z kolei podatność uczenia się przychodzi trudniej. Nie porównujmy, dajmy im szanse, aby daną umiejętność opanowały we własnym tempie, wspierajmy i kształtujmy nowe czynności samoobsługowe.

Dzieci rozpoczynające edukację przedszkolną, które czynności samoobsługowe opanowały już w domu będą odczuwały mniejszy stres i będą dumne ze swojej samodzielności. Niestety analizując na przestrzeni ostatnich lat zachowania dzieci przychodzących do przedszkola,  dzieci są coraz mniej samodzielne w porównani do swoich rówieśników sprzed kilku lat. Często rodzice popełniają błąd myśląc, że dziecko ma jeszcze czas i odkładają naukę samodzielności na potem, aż podrośnie. Co może być powodem takiego zjawiska: przede wszystkim nadopiekuńczość rodziców, obecny ciągły pośpiech i brak czasu.

O kształtowaniu czynności samoobsługowych kilka słów…

Jak wspierać samodzielność dziecka, aby ułatwić początki edukacji przedszkolnej?

Należy  przede wszystkim przyzwyczajać dziecko do samodzielności w zakresie czynności samoobsługowych.

Co jest ważne i od czego zacząć?

Naucz dziecko!

• Mycia rąk z przestrzeganiem kolejnych etapów tej czynności i dokładności ich wykonywania,
• Kontrolowanie  i sygnalizowanie potrzeb fizjologicznych,
• Prawidłowego wycierania nosa chusteczką higieniczną,
• Umiejętnego i kulturalnego jedzenia, posługiwanie się sztućcami,
• Wkładania i zdejmowania kapci i butów,
• Odnoszenia zabawek na ich stałe miejsca, umiejętność sprzątania.

Samodzielny przedszkolak. – rozwijając  samodzielność  naszego dziecka wzmacniamy i wspieramy:

• Pewność siebie
• Poczucie bezpieczeństwa,
• Podstawowe potrzeby: działania, samodzielności i osiągnięć;
• Gromadzenie doświadczeń;
• Otwartość na nowe wyzwania
• Motywację do pokonywania trudności

Kiedy rozpocząć naukę samodzielności?

Odpowiedź jest tylko jedna:

Naukę samodzielności należy rozpocząć możliwie jak najwcześniej!

Natalia Drzewińska-Bocian